Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Η Ηπειρώτισσα συγγραφέας Μαίρη Τσόγκα, αποκαλύπτεται στο Μίλτο Γήτα


Η Μαίρη Τσόγκα μπορεί να γεννήθηκε στην Αυστραλία, αλλά θυμάται να ζει μόνο στην Ελλάδα. Ρέει στο σώμα της Ηπειρώτικο αίμα αφού η καταγωγή της είναι από τη Λάκκα Σουλίου αλλά ζει μόνιμα στην Αθήνα. Σήμερα διδάσκει Αγγλικά σε δημοτικό σχολείο αλλά η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή βιβλίων, μυθιστορημάτων αλλά και παραμυθιών. Γι’ αυτή την ανάγκη έκφρασης αλλά και για πολλά ακόμη μίλησε στον ανταποκριτή του Bookia στην Ήπειρο, Μίλτο Γήτα στη συνέντευξη που ακολουθεί.


Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την συγγραφή βιβλίων;

Αυτή είναι μια ερώτηση που εξακολουθώ να κάνω στον εαυτό μου και κάθε φορά καταλήγω στην ίδια απάντηση. Είναι μια ανάγκη. Μια από τις πολλές διαφορετικές ανάγκες των ανθρώπων. Είναι η ίδια ανάγκη που ωθεί κάποιον να παίζει μουσική, να ζωγραφίζει, να φωτογραφίζει, να αναπαριστά τον κόσμο και να δημιουργεί καινούργιους. Η ανάγκη της έκφρασης. Για μένα το όχημα της έκφρασής μου  ήταν πάντα  ο λόγος. Όταν  διαβάζω βρίσκω στους ήρωες σκέψεις,  λόγια και συναισθήματα που  είναι  και δικά μου και κάποιος άλλος τα έχει πει  τόσο καλά αντί για μένα. Όταν γράφω,  βρίσκω τρόπο να  τα αναγνωρίζω  πρώτα- πρώτα εγώ κι ύστερα  λέω, ελάτε να δείτε, κι εσείς τα γνωρίζετε τούτα εδώ. Κι είναι πάντα καλύτερα να τα μοιράζεσαι όλα . Η χαρά γίνεται διπλή κι η λύπη μοιράζεται .

Τι σας εμπνέει κυρίως;

Με εμπνέει η ζωή,  εκτός κι εντός  μου. Άλλες φορές είναι μια αγωνία, μια έννοια, μια απορία, μια εσωτερική αντίσταση σε κάποια από τα  τεκταινόμενα,  άλλες μια εντύπωση που χαράζεται  βαθιά μέσα μου κι η ανάμνησή της γίνεται τόσο κυρίαρχη που ξαναγεννιέται  σαν εμπνευσμένη ιδέα.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάποιος να γράψει βιβλία για παιδιά ή ακόμη και παραμύθια;

Όσο δύσκολο ή εύκολο είναι να γράφεις και για μεγάλους.  Τα ίδια στοιχεία χρειάζεται ένα καλό βιβλίο και για τις  δυο ηλικιακές ομάδες, πλοκή, δράση, σεβασμός στον αναγνώστη, είναι κάποια απ’ αυτά.  Η οπτική γωνία αλλάζει και τα εργαλεία της γλώσσας. Ωστόσο  οι ενήλικες συχνά νομίζουμε πως έχουμε ξεχάσει πώς να απευθυνόμαστε στα παιδιά, πράγμα που δεν είναι αλήθεια γιατί και υπήρξαμε παιδιά και κρατάμε πάντα μέσα μας ένα παιδί. Αν του επιτρέψουμε να μιλήσει τα πράγματα διευκολύνονται αφάνταστα. Εγώ έχω την τύχη να δουλεύω με παιδιά κι έτσι  αυτό το παιδί  έχει  πιο συχνά την ευκαιρία να βγαίνει  προς τα έξω.

Πείτε μου δύο λόγια για τις εκδόσεις σας;

Ξεκίνησα το 2007 με το βιβλίο για παιδιά «Μια μπάλα ζωγραφιά» - εκδ.Πατάκης  που πραγματεύεται τη φιλία και τη μετανάστευση. Ακολούθησε το μυθιστόρημα -για μεγάλους – «Ο έβδομος κύκλος στο ποτάμι» εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, που αναφέρεται στη ζωή ενός  άντρα από την ορεινή   Ήπειρο  στις αρχές του 20ου αι και την πορεία  του από την άρνηση της ευθύνης  των πράξεών του ως την αποδοχή  της και την αλλαγή  του μέσα από την ειλικρινή σχέση αγάπης που δημιουργεί με τον  εγγονό του. Ενώ η ιστορία αυτή βασίζεται σε μυθοπλαστικά δεδομένα, ο χαρακτήρας του Κωνσταντή οικοδομείται  πάνω σε πραγματικά στοιχεία για τη ζωή στην περιοχή της Ηπείρου της εποχής εκείνης,  ιστορικά και βιωματικά . Πιο πρόσφατη έκδοση, το βιβλίο για παιδιά «Διάβασέ μου κι άλλο!» όπου ο γάτος Κροίσος, καλοθρεμμένος και καλοζωισμένος, βρίσκεται ξαφνικά στο δρόμο  όταν  η ζωή του αλλάζει δραματικά  λόγω της κρίσης και καταλήγει σε ένα καταφύγιο για αδέσποτα. Εκεί ένα παιδί με δυσκολίες στην ανάγνωση του διαβάζει ιστορίες και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση. Στο τέλος της ιστορίας ο γάτος μας έχει βρει έναν  νέο τρόπο να ξαναγίνει «βασιλιάς»  ζώντας μια διαφορετικών αξιών ζωή  χάρη…..  στα βιβλία !

Στα βιβλία σας ποιος είναι ο κεντρικός άξονας στον οποίο περιστρέφεται η σκέψη σας;

Ο άνθρωπος, με τα παθήματά του, οι αλλαγές στη ζωή  και η αντιμετώπισή τους , η ανεύρεση του θετικού μέσα στο αρνητικό. Η μπάλα ζει τον ξεριζωμό της  μετανάστευσης , την απώλεια των αγαπημένων  φίλων , την αγωνία του αγνώστου αλλά κερδίζει  νέους φίλους , με  τη βίωση συγκινητικών εμπειριών . Ο Κωνσταντής διαπράττει ένα φόνο από εγωισμό, από υπεροψία  και αρνείται να αποδεχθεί την ευθύνη, αρνείται να ζητήσει συν-χώρεση με αποτέλεσμα να  μη «χωράει» στις ζωές των άλλων μέχρι που η  ζεστή επαφή με το εγγόνι του του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να βρει το σθένος να ζητήσει συγγνώμη και να βρει ένα μικρό έστω χώρο στη ζωή μαζί με τους σημαντικούς άλλους για εκείνον. Ο γάτος Κροίσος- αλληγορική περσόνα για το σύγχρονο Έλληνα  αναζητά μέσα από τις συνεχείς ανατροπές  στην καλοκουρδισμένη ζωούλα του να βρει τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του, έστω κι αν το ένα είναι πια κουτσό και τον βρίσκει  τελικά μέσα απ το χιούμορ, την οικοδόμηση μια σχέσης εμπιστοσύνης με ένα παιδί και τελικά την αλλαγή αξιών στη ζωή του.

Πως αισθάνεστε κάθε φορά που επισκέπτεστε την Ήπειρο;

Η επιστροφή στην Ήπειρο συνδέεται με την αίσθηση του ανήκειν για μένα. Έζησα κάποια από τα τρυφερά παιδικά χρόνια στο χωριό Γεωργάνοι, Λάκκας Σουλίου και επιστρέφω εκεί αρκετά συχνά. Έχοντας χάσει όμως την πατρίδα που με γέννησε  η Ήπειρος έγινε η πατρίδα που με κράτησε, που με ανέθρεψε κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η επιστροφή στον τόπο μου είναι  πάντα επιστροφή στο είναι μου, στα στοιχεία που το αποτελούν. Είναι οι μυρωδιές, οι γεύσεις, οι ήχοι, η γλώσσα και η αγκαλιά αυτής της γης και των ανθρώπων της  σε συνδυασμό με όλα όσα μου πρόσφερε αργότερα και η Αθήνα που με διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαι.

Γιατί τελικά επιλέξατε να ζήσετε στην Ελλάδα κι όχι στην Αυστραλία;

Δεν ήταν επιλογή μου. Οι γονείς μου επέλεξαν για μένα όταν ήμουν 4 ετών να με στείλουν πίσω στην πατρίδα , ώστε να μην ξεκινήσω σχολείο εκεί και αποκτήσω ρίζες. Για εκείνους  μια πατρίδα υπήρχε και αυτή ήταν η Ελλάδα.  Έτσι έγινε και για μένα τελικά  και η Αυστραλία έμεινε μόνο μια μακρινή πατρίδα στα χαρτιά κι ίσως κάπου στο υποσυνείδητο.

Θεωρείτε πως η τεχνολογία και τα social media βοηθάει την προώθηση των βιβλίων;

Ο κόσμος ολόκληρος πια χωράει σε  μια οθόνη, ανοίγεται εμπρός σου με ένα κλικ. Σίγουρα κάπου εκεί ανταμώνεις και τα βιβλία. Τα social media σου επιτρέπουν να  κάνεις τη δουλειά σου και τις απόψεις σου γνωστές  σε περισσότερο κόσμο. Όλο το σύστημα είναι βέβαια χαοτικό και τρώει πολύτιμο χρόνο  αν περιπλανιέσαι  τυχαία εδώ κι εκεί. Γι αυτό οργανωμένα δίκτυα ειδικών ενδιαφερόντων όπως το Bookia ή κάποια blogs είναι εξαιρετικά χρήσιμα.

Πως αντιδράτε σε μια θετική και σε μια αρνητική κριτική;

Ακούω πάντα με σεβασμό τις κριτικές. Προσπαθώ να μαθαίνω  κάτι μέσα από αυτές. Μαθαίνει κανείς  είτε από τα θετικά σχόλια που πολλές φορές ομολογώ με εκπλήσσουν, είτε από τα αρνητικά που σε πάνε ένα βήμα πιο πέρα αν καταφέρεις να διαβάσεις  και πίσω απ τις γραμμές.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Πώς να περιορίσεις τόσο πολύ τις επιλογές; Κάθε συγγραφέας αγγίζει την  ψυχή μου με ένα μοναδικό τρόπο και πραγματικά δεν ξέρω ποιον να ξεχωρίσω. Έλληνας ή ξένος;  Κλασσικός ή της σύγχρονης γενιάς;, Γυναίκα ή άντρας ;  Για μεγάλους  ή για παιδιά;  Με την αίσθηση πως  αδικώ πάρα  πολλούς  θα αναφέρω  τον μοναδικό Ευγένιο Τριβιζά  για τα παιδιά ( και όχι μόνο!) και τον  Μάρκες. 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής;

Η ποίηση είναι καταφύγιο και κάθε φορά που το έχω ανάγκη επιστρέφω σ αυτούς που άφησαν αποτύπωμα μέσα μου: ο Καβάφης,   σταθερά αγαπημένος, από την εφηβεία  ακόμα, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Λειβαδίτης,  η Δημουλά  αλλά κι ο αγαπημένος Ηπειρώτης Γκανάς . Ωστόσο, πάλι αισθάνομαι πως αδικώ  πολλούς εξαίρετους ποιητές από τη νεώτερη γενιά.  

Αυτή την εποχή γράφετε κάτι; Ετοιμάζετε κάποια έκδοση;

Αυτή την εποχή χαίρομαι την κυκλοφορία του «Διάβασέ μου κι άλλο» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και  μόλις ολοκλήρωσα  ένα ακόμα παιδικό βιβλίο με ήρωα ένα πεφταστέρι. Στα σκαριά εδώ και πολύ καιρό κι ένα μυθιστόρημα  που θέλει ακόμα το χρόνο του.

Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από δέκα χρόνια;

Δεν το χω σκεφτεί, δεν φαντάζομαι τον εαυτό μου κάπως. Θα ήθελα να είμαι υγιής  με τους αγαπημένους μου ανθρώπους πλάι μου. Ωραία θα ήταν αν με ένα μαγικό τρόπο αποκτούσα πιο πολύ ελεύθερο χρόνο για διάβασμα , γράψιμο και χαλάρωση

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(29/2/2016)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου