Μετά την επιτυχημένη πορεία του στην Αθήνα, το θεατρικό έργο «Το όνειρο ενός γελοίου» του Φ. Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Τάκη Χρυσικάκου με τον ηθοποιό Δημήτρη Βερύκιο, ταξιδεύει στην περιφέρεια θέλοντας να μεταφέρει τα μηνύματα του για τη ζωή και την αγάπη σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Την Παρασκευή 29, το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Ιανουαρίου το έργο θα παιχτεί στα Ιωάννινα στην αίθουσα 2 του Πολυθεάματος και με αφορμή αυτό του το ταξίδι στην Ήπειρο ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος συνομιλεί με τον ανταποκριτή του Bookia στην περιοχή, Μίλτο Γήτα.
Πότε ήταν που για πρώτη φορά νιώσατε πως θέλετε να γίνετε ηθοποιός και γιατί;
Ήμουνα 11 χρονών όταν πρώτο άκουσα θέατρο στο ραδιόφωνο κι ένιωσα μια απίστευτη μαγεία και μια παράξενη έλξη προς αυτό που γινόταν εκεί μέσα… πάνω απ’ όλα όμως μια οικειότητα με εκείνους του σπουδαίους ηθοποιούς ήρθε και φώλιασε μέσα στην ψυχή μου… ναι, ήθελα να γίνω σαν κι αυτούς, ένιωθα πως θα το μπορούσα… Αργότερα στην εφηβεία μου όλος αυτός ο θαυμασμός μετατράπηκε σε αληθινή ανάγκη… Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πότε ακριβώς αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, γιατί αισθάνομαι πως μια δύναμη μέσα μου είχε από πολύ καιρό πριν αποφασίσει για μένα κι εγώ απλώς την ακολούθησα…
Πόση εύκολη ή δύσκολη ήταν η πορεία μέχρι σήμερα και γιατί;
Στις 20 Οκτωβρίου του ’81 έφτασα με το λεωφορείο της γραμμής στην Αθήνα, χωρίς καθόλου αποσκευές κι ελάχιστα χρήματα… πήγα κατευθείαν στην δραματική σχολή, όπου είχα ήδη γραφτεί κρυφά από τους γονείς μου… Ήμουνα ο ευτυχέστερος των ανθρώπων… Δεν μπορώ λοιπόν να μιλήσω για εύκολη ή δύσκολη πορεία, αφού είχα τόση θέληση και αποφασιστικότητα που δεν έβλεπα εμπόδια μπροστά μου… Υπήρξαν βέβαια, δύσκολες περίοδοι αλλά (κι) αυτό το εκλάμβανα ως φυσικό, ενός ανθρώπου που ξανοίχτηκε στην ζωή χωρίς να επιδιώκει τις συνήθεις ασφάλειες… Ακολουθούσα πάντα την καρδιά μου γι’ αυτό δεν με πτόησε ποτέ τίποτε…
Σε λίγες μέρες θα ανεβάσετε στα Ιωάννινα ένα από τα αριστουργήματα του Ντοστογιέφσκι: «ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ» . Πείτε μας δύο λόγια για την παράσταση και γιατί επιλέξατε αυτό το έργο;
Πρωτοδιάβασα αυτό το κείμενο του Φ. Ντοστογιέφσκι πριν 12-13 χρόνια κι ένιωσα αμέσως την επιθυμία να το ερμηνεύσω κάποια στιγμή μπροστά σε κοινό… Αυτό το «χρονικό της ανθρωπότητας» από τα βάθη της προϊστορίας της ύπαρξης μας στην Γη, μου έδινε όλες τις απαντήσεις όσον αφορά τα «Γιατί» και τα «Πώς» της ανθρώπινης συμπεριφοράς… με τόσο απλό μάλιστα τρόπο στην αφήγηση… Το κυριότερο κριτήριο όμως, που το επέλεξα, είναι αυτή η Αγάπη που σου μεταδίδει για τον άνθρωπο, όντας μάλιστα τόσο επίκαιρο… Όσο για την παράσταση καθαυτή, επιλέξαμε με τον σκηνοθέτη μου Τάκη Χρυσικάκο, την λιτή και καταπρόσωπο ερμηνεία, πιστεύοντας πως αναδεικνύεται έτσι, απολύτως το πνεύμα του συγγραφέα στην βάση της ειλικρίνειας και της παγιωμένης θέσης μας πως κάνουμε θέατρο για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι… Ναι, νομίζω πως αυτό το «όνειρο» οφείλει ο καθένας να το δει…
Σήμερα, στην Ελλάδα τις οικονομικής κρίσης εσείς πως βιώνετε αυτή την κατάσταση θεατρικά;
Ε τα πράγματα είναι δύσκολα πολύ, όπως σε όλα τα ελεύθερα επαγγέλματα… Ο κόσμος δυσκολεύεται να βρει τα «προς το ζην» κι όσο κι αν έχει φτηνύνει το εισιτήριο στα θέατρα, η κατάσταση έχει αγγίξει και τον κλάδο μας στο έπακρο… Από την άλλη βέβαια, έχει γίνει και μια στροφή του κοινού σε ποιοτικές παραστάσεις, περιφρονώντας τις δήθεν, που είχαν πολλαπλασιαστεί αρκετά τα προηγούμενα χρόνια της (ψευδο) ευδαιμονίας… Άλλωστε η έννοια «κρίση» είναι σύμφυτη της καλλιτεχνικής δραστηριότητας ανεξάρτητα κοινωνικών συνθηκών… Εγώ βαδίζω τον προσωπικό μου δρόμο με πίστη και ειλικρίνεια απέναντι στην Τέχνη μου και στο κοινό, προσπαθώντας να ξορκίσω τις οικονομικές δυσκολίες της κρίσης…
Ποια συνεργασία σας ξεχωρίζετε μέσα στο πέρασμα του χρόνου και γιατί;
Είμαι γενικά ικανοποιημένος από τις συνεργασίες μου ειδικά στο θέατρο και γι’ αυτό δεν θα ήθελα να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα… Πάντως η περίοδος της Ιταλικής μου εμπειρίας, της πρόσφατης δίχρονης παρουσίας μου στην Κυπριακή TV και οι τελευταίες μου θεατρικές δραστηριότητες αξίζουν ιδιαίτερης μνείας… Δεν ξεχνώ επίσης τις συνεργασίες με παλιότερους ηθοποιούς μεγάλης αξίας όπως η Τζένη Ρουσσέα, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Νίκος Ρίζος κλπ.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Αναμφισβήτητα οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί έχουν την πρώτη θέση στην καρδιά μου… Δίπλα τους, τώρα πια βάζω τον «θείο» Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, αφού η δραματικότητα, το βάθος και η απλότητα του με συγκλονίζουν κι ας μην είναι τυπικά θεατρικός συγγραφέας… Δεν είναι τυχαίο που όλα του τα έργα έχουν παιχτεί στο θέατρο κι είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσουν να παίζονται…
Ποια είναι η άποψη σας για την πόλη «των τεχνών και των γραμμάτων» τα Γιάννενα;
Ω την κατατάσσω στις πιο όμορφες πόλεις της χώρας μας… ζωντανή πόλη, με προσωπικότητα… Μου έχει μείνει αξέχαστη η εμπειρία μου εκεί ,όταν πριν 20 ακριβώς χρόνια έπαιζα τον Λεονάρντο στον «Ματωμένο Γάμο» του Φ. Γκ. Λόρκα στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων… Αυτός ο συνδυασμός των σκληρών ορεινών όγκων με το υδάτινο στοιχείο της λίμνης είναι θαρρώ μοναδικός… Είμαι εξαιρετικά χαρούμενος που θα βρεθώ ξανά στα Γιάννενα, δεν βλέπω την ώρα…
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο ηθοποιό που ξεκινάει σήμερα την καριέρα του;
Μόνο ένα πράγμα: να το κάνει αν το έχει πραγματικά ανάγκη, αν δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το θέατρο κι όχι επειδή απλά του αρέσει… αλλιώς θα μπεί σε μεγάλη περιπέτεια με σοβαρές συνέπειες για εκείνον… και για το ίδιο το θέατρο!
Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας δέκα χρόνια μετά;
Έχω μια φιλοδοξία και μια ευχή: Φιλοδοξώ να συνεχίσω να επιβιώνω κάνοντας αυτό που αγαπώ… κι εύχομαι να ‘ναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ, με πρώτη την κόρη μου Νίνα, που τότε θα είναι 17 χρονών… Αυτά πρωτίστως, φαντάζομαι να μου συμβαίνουν σε 10 χρόνια… κι αργότερα ε..;
Ποια είναι τα σχέδια σας για το 2016;
Νιώθω πως το ταξίδι του «Γελοίου» είναι στην αρχή του κι ας έχει περάσει ενάμισης χρόνος από τότε που ξεκίνησε… Η αγάπη του κόσμου και τα ενθουσιώδη σχόλια του, είναι το «καύσιμο» που πιστεύω θα με πάει μακριά… αλλά κι εκείνη η αίσθηση πληρότητας που νιώθω ερμηνεύοντας αυτό το «όνειρο»… Έτσι κι αλλιώς δεν μου αρέσει να προγραμματίζω, προτιμώ να αφήνω την ζωή να με οδηγεί… ως τότε φροντίζω απλά να κάνω το χρέος μου, όπως αυτό προκύπτει από την αναγκαιότητα της κάθε στιγμής!
Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(18/1/2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου