Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Γιώργος Τζιτζικάκης: Γράφοντας με το μελάνι της ψυχής του...

Ο Γιώργιος Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά.Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing.Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος». Το έργο «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» είναι το πέμπτο του βιβλίο. Πριν λίγο καιρό είχα την χαρά να του παρουσιάσω, με την ιδιότητα του δημοσιογράφου αλλά και ομότεχνου, στα Γιάννενα το νέο του βιβλίο και πραγματικά να εντυπωσιαστώ από την γραφή του αλλά κι από τον χαρακτήρα του. Η συνέντευξη μεταξύ μας άργησε λίγο να έρθει δημοσιευμένη αλλά πραγματικά αξίζει να τη διαβάσετε για να δείτε το λόγο που τα βιβλία του σημειώνουν μεγάλη επιτυχία κι ο αναγνώστης τον συμπαθεί αμέσως.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε ώστε να ασχοληθείς με τη συγγραφή από τα εφηβικά σου ακόμη χρόνια; 
Στα δεκατέσσερά μου οπότε και ξεκίνησα να σκαρώνω ιστορίες, δεν ήταν συγγραφή παρά μόνο η ανάγκη ενός παιδιού να μιλήσει με το στόμα των ηρώων του για όλα εκείνα που το ζόριζαν. Είχα ανάγκη να φτιάχνω κόσμους για να μπαίνω μέσα τους, να χάνομαι, να κρύβομαι, ακόμα και να παίρνω κουράγιο καθώς είχα μια δύσκολη, κάπως ασυνήθιστη ζωή από νωρίς.

Γράφεις βιωματικά; Πως επηρεάζει η δική σου ζωή τους ήρωες σου;
Απολύτως βιωματικά, γι’ αυτό και γράφοντας πολλές φορές δακρύζω. Σε όλα μου τα κείμενα υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια της ζωής μου και θεωρώ πως αυτό θα συμβαίνει για όσο γράφω. Για εμένα η συγγραφή είναι βουτιά στους φόβους και τα θέλω της ανθρώπινης ύπαρξης, αποτελεί μια ψυχοθεραπεία, συντελεί μια κάθαρση και οδηγεί δημιουργό και αναγνώστη σε υψηλότερα μονοπάτια· οπότε, δε θα μπορούσε η ζωή μου να μην είναι κομμάτι των ηρώων μου.

Πες μου λίγα λόγια για την ιστορία και τους ήρωες του νέου σου βιβλίου;
Είναι η ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη από τα Χανιά της Κρήτης. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο Ελλάδα, μια ωδή στην ελληνική περιφέρεια, που μιλάει για την υπερηφάνεια μιας οικογένειας και τον αγώνα που έδωσε ένας πατέρας και μια μάνα για να σώσουν την κόρη τους που αργοπέθαινε ανεξήγητα. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά σε δύο περιόδους· στις αρχές του 80 και στη σημερινή εποχή, σκιαγραφώντας τους αγώνες που δίνει κάποιος όταν πιστεύει σε ιδανικά όπως η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια. Αποτελεί ένα συναισθηματικό ταξίδι για τους φόβους και τις επαναστάσεις του καθημερινού ανθρώπου και υποστηρίζει ακράδαντα πως η ζωή αλλάζει αν πραγματικά το θελήσεις.

Ταξιδεύεις για να παρουσιάσεις το συγγραφικό σου έργο σε όλη την Ελλάδα. Ποια η σχέση που έχεις με το αναγνωστικό κοινό πλέον;
Όταν κοιτάζεις τους ανθρώπους στα μάτια με ειλικρίνεια και στοχεύεις απονήρευτα στην καρδιά τους, νιώθουν την αλήθεια σου κι εσύ τη δική τους. Αυτό μένει στο τέλος· η αίσθηση που αφήνει η αλήθεια ή το ψέμα σου. Γι’ αυτό και στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση, όσοι με τιμούν διαβάζοντάς με, δεν είναι απλώς ένα αναγνωστικό κοινό αλλά αποτελούν πλέον και τους φίλους μου καθώς με νιώθουν και τους νιώθω.

Ποια πόλη έχεις ξεχωρίσει και γιατί;
Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι τέτοιος ο πλούτος των εικόνων, η ομορφιά του κάθε τόπου και των ανθρώπων ανά περιοχή που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο μέρος.

Πόσο εύκολο είναι  στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης να γράφεις και να εκδίδεις ένα βιβλίο;
Η συγγραφή οφείλει να είναι εντελώς αναπόσπαστη από την έκδοση του έργου ή και τη διαρκή αναζήτηση ενός εκδότη. Λησμονούμε όσοι γράφουμε πως ο εκδότης είναι ένας έμπορος, ένας επιχειρηματίας που έχει πληγεί και αυτός σήμερα, οπότε τα όχι για μια έκδοση υπερτερούν των ναι δίχως αυτό να σημαίνει κάτι για την αξία του έργου. Κατανοώ όμως τη δίψα κάποιου να δει τυπωμένο ένα έργο του, είναι η ίδια δίψα που και μένα στα δεκαεπτά μου με έσπρωξε να εκδόσω μόνος μου το πρώτο μου βιβλίο εργαζόμενος τότε σε ένα τυπογραφείο. Οπότε, θεωρώ πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο και πως αν πραγματικά θελήσεις να το κάνεις, θα βρεις τον τρόπο για να το καταφέρεις, αρκεί να το αγαπάς πραγματικά και να μην το κάνεις για τη ματαιοδοξία της λίγης αναγνώρισης που συνεπιφέρει· αν κινείσαι σε αυτή τη λογική, τότε θα είσαι πάντα δυστυχής.

Πως θα μου περιέγραφες τον εαυτό σου με τρεις λέξεις;
Ονειροπόλο, ευαίσθητο, μαχητή.

Το πιο τρελό σου όνειρο ποιο είναι;
Να γυρίσω ολόκληρο τον κόσμο και να εγκατασταθώ σε μια παραλία. Εκεί θα γράφω ακούγοντας μουσική, θα φιλοξενώ φίλους για να κάνουμε βουτιές, θα γελάμε δυνατά, θα ζούμε τις μέρες μας.

Εκτός από τη συγγραφή των βιβλίων σου με τι άλλο ασχολείσαι στην καθημερινότητα σου;
Έχω κάνει δεκάδες δουλειές, στην παρούσα όμως φάση είμαι άνεργος όπως χιλιάδες άλλοι, οπότε παράλληλα με την εύρεση εργασίας, ασχολούμαι με στίχους, άρθρα, μεταφράσεις και εκπομπές στο ραδιόφωνο. Ανάμεσα σε αυτά, διαβάζω πολλά βιβλία, ακούω καθημερινά δίσκους βινυλίου και κάνω διαλογισμό. Ευχαριστώ Το Θεό που ξυπνάω κάθε πρωί, ζω τη ζωή όσο πιο όμορφα μπορώ και περιμένω τις καλύτερες μέρες· είμαι απολύτως βέβαιος πως αυτές έρχονται.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι και γιατί;
Πραγματικά δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτή τη ερώτηση, κι αυτό γιατί λόγω λατρείας για τη μουσική, είμαι από εκείνους τους τύπους που φτιάχνουν και ξαναφτιάχνουν λίστες με Τοπ 10 που γίνονται εύκολα Τοπ 100 και πάλι δε φτάνουν.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο και γιατί;
Νομίζω πως είναι το "Μαραμπού" του Νίκου Καββαδία. Με συντρόφευε κάποια δύσκολα χρόνια, διάβαζα τα ποιήματά του και έφτιαχνα εικόνες που με ταξίδευαν μακριά από όσα ζόρια βίωνα, πέρα σε τόπους ξένους, τροπικούς και ζεστούς. Το Mal Du Depart, το William George Allum, και το A bord de l’Aspasia πραγματικά δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές τα έχω διαβάσει.

Αν είχες τη δυνατότητα σε ποια εποχή θα ήθελες να ζεις και γιατί;
Στα sixties και seventies στην Αμερική ή τη Μεγάλη Βρετανία. Θα ήθελα να έχω πάει στο Γούντστοκ ή σε ένα από τα φεστιβάλ του Ντόνιγκτον, να έχω ακούσει μεγάλους μουσικούς στα χρόνια της νιότης τους, να έχω γνωρίσει μεγάλους συγγραφείς πριν πεθάνουν και να έχω διανύσει μια καθαρά ροκ πορεία ζωής.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου;
Να έχω την υγεία μου, να γελάω δυνατά, να ρισκάρω για τα απίθανα, να ζω τις στιγμές πριν αυτές τελειώσουν και να γράψω ένα ακόμη βιβλίο που θα σέβεται την ύπαρξή του και θα το αγαπήσει ο κόσμος για την αλήθεια του.

Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(21/9/2015)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου