Η δημοσιογράφος Λία Λάππα δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον συμπατριώτη της συνάδελφο Μίλτο Γήτα. Η πορεία της στα Ιωάννινα γνωστή, περιοδικό Επιλογές, ραδιόφωνα top fm, metro radio, ειδήσεις και τηλεοπτικές εκπομπές στα τοπικά κανάλια. Πριν 7 χρόνια πήρε τη μεγάλη απόφαση για να φύγει στην Αθήνα. Εκεί έπιασε αμέσως δουλειά στον τηλεοπτικό σταθμό Alter και στον ραδιοφωνικό σταθμό john Greek σημερινό fresh. Μετά από μια επταετία στην Αθήνα και σε αυτό τον δύσκολο χώρο εργασίας παραμένει αισιόδοξη ενώ βιώνει την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της καθώς σε λίγες μέρες (ίσως και ώρες) θα γίνει μαμά. Η Λία Λάππα μιλαέι για όλους και για όλα σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη...
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο μονοπάτι της δημοσιογραφίας;
Αυτό έγινε πριν αρκετά χρόνια και δεν θυμάμαι και πολλά, είναι κάτι σαν το big bang όλοι ξέρουν ότι έγινε αλλά δεν γνωρίζουν το πώς…(γελάει..) Αλλιώς ξεκινήσαμε και αλλού το πράγμα πάει... εδώ και μια δεκαετία έχουν αλλάξει κατά πολύ τα πράγματα, είχαν τα limit up τους και τα limit down τους. Στην Ελλάδα αν μπορείς να κάνεις επάγγελμα αυτό με το οποίο θες να ασχοληθείς εμπεριέχει μεγάλο και δύσκολο αγώνα και φυσικά αρκετή πίεση βέβαια με την ανεργία που υπάρχει το θέμα της εργασίας παίρνει άλλη διάσταση.
Τώρα πιστεύεις ότι διανύουμε την περίοδο των ισχνών αγελάδων στο χώρο των media;
Πριν δέκα χρόνια που δούλευα για τα τοπικά μέσα έκανα τρεις και τέσσερις δουλειές και πληρωνόμουν για μια, τώρα στα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης βιώνουμε μια μεταβατική κατάσταση που είναι αρκετά νεφελώδης και πλήττει μικρούς και μεγάλους. Σκέψου ότι πολλά μεγάλα ονόματα τόσο της ενημέρωσης όσο και της ψυχαγωγίας έχουν βγει εκτός αγοράς ή ασχολούνται μόνο με το internet όσο για τους δημοσιογράφους, στην καλύτερη περίπτωση αγωνίζονται για να μην πέσουν κάτω από τις συλλογικές τους συμβάσεις αλλά έχουμε δει τα δυο τελευταία χρόνια να γίνεται κυριολεκτικά σφαγή απολύσεων. Ιδιαίτερα η φετινή χρονιά πιστεύω ότι θα είναι πιο δύσκολη από ποτέ, όσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης.
Αλήθεια τι γίνεται με το Αλτερ;
Η τηλεόραση πάντα ήθελε γερό στομάχι αλλά τώρα είναι ακόμη πιο περίπλοκα τα πράγματα, δεν ξέρω τι πρόκειται να γίνει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και να είμαι αισιόδοξη.
Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τελικά όλους τους τομείς ακόμη και τον αστραφτερό κόσμο της τηλεόρασης;
Δεν θα έλεγα ότι είναι μόνο η οικονομική κρίση αλλά η κρίση με την ευρεία της έννοια ή ακόμη και η έλλειψη σωστής κρίσης. Η τηλεόραση είναι ίσως το πιο άμεσο ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης με αποτέλεσμα οι αλλαγές λόγω οικονομικής κρίσης να φαίνονται και περισσότερο. Έχουν τελειώσει προ πολλού τα « χρυσά» συμβόλαια, οι καλές μετεγγραφές, οι αποστολές στο τόπο των γεγονότων με κάποιες εξαιρέσεις, φυσικά έχουν περιοριστεί κατά πολύ και οι επιλογές από πλευράς των δημοσιογράφων και όσο για αυξήσεις…last year…
Για μια δεκαετία ήσουν στα Ιωάννινα, τι σου έχει λείψει από εδώ ή αντιστρέφω το ερώτημα τι σε εξοργίζει στην Αθήνα;
Φυσικά μου λείπει η πόλη μου, με τη λίμνη της, τα εστιατόρια της, τις βόλτες τις, τα ωραία καφέ και τη γραφικότητά της. Όσον αφορά τις παρέες μου, τις έχω «κρατήσει» όλες, αλλά αλλιώς είναι να μιλάς μόνο από το τηλέφωνο, ξέρω ότι έχω χάσει πολλά ωραία ξενύχτια και πολύ γέλιο…
Και όπως ξέρεις με την δουλειά και την μπέμπα που περιμένουμε δεν έχω δει αυτό το καλοκαίρι όσο θα ήθελα την οικογένεια και τους συγγενείς μου. Η αλήθεια είναι ότι με εκνευρίζουν πολλά στην Αθήνα, από πού να αρχίσω… Ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουμε είναι ότι δεν υπάρχει συλλογική συνείδηση στον βαθμό που πρέπει. Γίνονται άσχημες, βρώμικες και γεμάτες μετανάστες πολλές περιοχές και οι κάτοικοί τους το μόνο που κάνουν είναι να κλειδαμπαρώνονται στα σπίτια τους από το μεσημέρι. Δεν έχουμε προβάλλει όπως θα έπρεπε τους αρχαιολογικούς μας χώρους, αντί αυτού τους αφήνουμε να υποβαθμίζονται από την αδιαφορία μας, να σκεφτείς ότι στον ιερό Βράχο της Ακρόπολης υπήρχαν πακιστανοί που πουλούσαν χλαπάτσες και Κινέζοι με ομπρέλες, να μην μιλήσω για το κέντρο της Αθήνας που στο Κολωνάκι όλοι πίνουν τον ακριβό τους καφέ σαν να βρίσκονται στο Παρίσι και λίγο πιο κάτω στη πλατεία Συντάγματος αλλά και κατά μήκος της Πατησίων μπροστά από τα καταστήματα, οι αλλοδαποί έχουν στρώσει τα σεντόνια τους και πουλάνε αντικείμενα μαϊμού ανενόχλητοι και όσο για την εγκληματικότητα; Κάνουν ότι μπορούν οι αστυνομικοί με τα πενιχρά και απαρχαιωμένα μέσα που διαθέτουν μπροστά στο οργανωμένο και μη έγκλημα. Θέλουμε να λεγόμαστε και Ευρωπαίοι... Πολυάριθμη πόλη, πολλοί περαστικοί, αρκετοί αδιάφοροι και γκρι παντού.Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι στην πόλη μπορεί το κάθε επιμέρους άτομο να μην είναι τίποτα το αξιόλογο, ενωμένοι όμως όλοι μαζί αυτοί οι πολίτες μπορούν να είναι καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι από τους λίγους-άριστους. Σημειώνω εδώ ότι στις μέρες μας σπανίζουν οι άριστοι… και φυσικά αυτοί που παίρνουν και τις σωστές αποφάσεις.
Αλήθεια είναι ότι η Αθήνα έχει ασχημύνει πολύ ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία αλλά εγώ θέλω να σταθώ στην κόρη που περιμένεις, πως νιώθεις και πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σου αυτό το ευχάριστο γεγονός;
Μίλτο μου πραγματικά «χάνετε» εσείς οι άνδρες που δεν μπορείτε να κυοφορήσετε..(γελάει). Οι ορμόνες μου δεν με αφήνουν να στεναχωρηθώ για τίποτα και φυσικά είναι το ωραιότερο γεγονός της ζωής μου. Στην αρχή πραγματικά δεν το πίστευα ότι ήμουν έγκυος, καθώς συνέβη σε μια περίοδο της ζωής μου, που σκεφτόμουν μόνο τα επαγγελματικά μου, αλλά τελικά κατάλαβα ότι ήρθε την πιο σωστή στιγμή. Βέβαια το άγχος για τη μεγάλη μέρα δεν με αφήνει και πολύ ήσυχη αλλά ευτυχώς βρήκα τον κατάλληλο γιατρό ο οποίος με κάνει να «στέκομαι» περισσότερο στο μεγαλείο της υπόθεσης παρά στις ωδίνες. Είναι σημαντικό και το λέω και για τις γυναίκες bloggers σου, ο γιατρός να σου εμπνέει εμπιστοσύνη και ο Γιάννης Καλογήρου το έχει αυτό, είμαι πραγματικά χαρούμενη που τον έχω γνωρίσει και που είναι κοντά μου αυτή τη σημαντική περίοδο της ζωής μου.
Ο άνδρας σου τι λέει για την κόρη;
Ο άνδρας μου έχει αγωνία πρώτα από όλα για την υγεία του μωρού τα άλλα τα θεωρεί δευτερεύοντα… όσο βέβαια περνάει ο καιρός χαϊδεύει την κοιλιά μου και λέει τραγουδάκια σε μια δική του γλώσσα( γελάει) και όταν τον ρωτάω τι γλώσσα χρησιμοποιεί, μου λέει ότι είναι κάτι που γνωρίζει μόνο εκείνος και η κόρη μας, οπότε καταλαβαίνεις…
Είναι και αυτός των media;
Όχι. Απλός παρατηρητής. Τον παραδέχομαι όμως, ότι έχει πει το έχω βρει μπροστά μου, συνήθως λέει λίγα και το κάθε ένα θέλει ανάλυση…(ξαναγελάει). Είναι πραγματικά είναι δίπλα μου και με στηρίζει αγόγγυστα. Και όχι μόνο όσον αφορά τη δουλειά αλλά σε όλα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: ήμουν πέντε μηνών και είχα ένα πολύ δύσκολο μάθημα να δώσω στο πανεπιστήμιο, καταλαβαίνεις ταλαιπωρία…εγώ μερόνυχτα πάνω στα βιβλία και εκείνος παράλληλα με τη δουλειά του είχε αναλάβει τα πάντα.
Ποιο ρεπορτάζ έχει χαραχτεί στη μνήμη σου και γιατί;
Λένε ότι το καλύτερο ρεπορτάζ είναι αυτό που δεν έχεις κάνει ακόμη αλλά υπάρχει κάτι που θα ήθελα να αναφέρω. Είναι ένα κοινωνικό ρεπορτάζ, το οποίο αφορά στη ζωή της Αγλαΐας Σίμου Ζώτου. Ίσως το όνομά της να μη λέει και πολλά στον κόσμο που θα διαβάσει τη συνέντευξη, μια αναζήτηση όμως στο goggle και θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Είναι μια γυναίκα που έχει τιμηθεί αρκετές φορές διεθνώς για τον αγώνα της, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ευφυής γυναίκα αυτή είχε αγάπη για τα σοσιαλιστικά ιδανικά και με την αξιοσύνη της, κατέλαβε ύπατα πολιτικά και νομικά αξιώματα των τότε κόκκινων λαϊκών δημοκρατιών. Οι «αντιπρόσωποι» των ιδανικών της, όταν αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για μια γυναίκα που είχε μάθει να υπηρετεί μόνο τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, την εξόρισαν, τη φυλάκισαν, τη βασάνισαν, μέχρι και πειραματόζωο την έκαναν δοκιμάζοντας πάνω της νέα ψυχοφάρμακα. Αυτή την γυναίκα λοιπόν με τις γνώσεις τις στις πολιτικές και νομικές επιστήμες αλλά και με τη στάση ζωής της θα έπρεπε να είχε αξιοποιηθεί εδώ και είκοσι χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας στον πανεπιστημιακό χώρο, ως ένα κομμάτι της ζωντανής βαλκανικής ιστορίας, αλλά τι αξιοποιείται στην Ελλάδα θα μου πείτε… Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι έχει κάνει τόσα για την ανθρωπότητα αλλά ουσιαστικά είναι εγκαταλελειμμένη από τους ανθρώπους. Την Αγλαία Σίμου Ζώτου, λοιπόν την βρήκα να μένει όχι σε κάποια βίλα των βορείων προαστίων αλλά στο ξενοδοχείο απόρων του δήμου Αθηναίων κάτω από άθλιες συνθήκες σε αντίθεση με πολλούς πολιτικούς μας, που έχουν εκμεταλλευτεί βουλευτικές έδρες για να αδειάσουν τα δημόσια ταμεία του κράτους.
Θα γυρνούσες να εργαστείς ξανά στα Ιωάννινα ή το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για σένα;
Θα ήθελα να εργαστώ ξανά στα Ιωάννινα κάποια στιγμή.Γνωρίζω ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με το παρελθόν, αλλά θα ήθελα αυτό να γίνει περισσότερο με άξονα το καλό της πόλης, την ανάδειξή της ως κοιτίδα πολιτισμού και την αξιοποίηση των νέων της, που πραγματικά είναι η ελπίδα μας σε όλα τα επίπεδα. Δεν πρέπει οι νέοι μας να φεύγουν από την πόλη μας, μόνο και μόνο για επαγγελματική αποκατάσταση, το ξέρω πως οι συνθήκες χρόνο με το χρόνο δυσκολεύουν όλο και περισσότερο και αυτός είναι ένας παράγοντας που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Στον καιρό μας , όλη η Ελλάδα κοντεύει να μεταναστεύσει και να διασκορπιστεί πάλι στις πέντε ηπείρους και θα μου πεις τα Γιάννενα είναι αυτά που θα σωθούν από τη λαίλαπα της ξενιτιάς; Ας είμαστε αισιόδοξοι, ώριμοι στις επιλογές μας και ας έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά στις νέες ιδέες.
Ποια συμβουλή δίνεις συνήθως στα νέα παιδιά που θέλουν ν’ ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα;
Να στηρίζονται στα πόδια τους και να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Ποιο μότο ζωής ή συμβουλή ακολουθείς;
Όταν πάνε όλα άσχημα χαμογελάω ειρωνικά και λέω « χμμ τώρα αρχίζουν τα ωραία…»
Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρα σου για το μέλλον;
Παλιά έκανα όνειρα, αλλά από τη στιγμή που έφυγε από τη ζωή ένας από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, απλά θέλω να υπάρχει υγεία και θετική σκέψη.
Με το καλό να έρθει η κορούλα σου.
Σε ευχαριστώ πολύ και σε εσένα καλή επιτυχία σε όλα τα δημοσιογραφικά εγχειρήματα που κάνεις, ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά σου.
Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
Φωτογραφίες: Τάκης Νικολόπουλος
(19/10/2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου